در دوره‌ای که تئاتر انگلستان رو به نمایشای اخلاق‌گرا و سنتیمنتال، که اغلب مملو از نصایح و درس‌های اخلاقی بودند، آورده بود، عده‌ای از نمایشنامه‌نویسان از جمله ریچارد برینزلی شریدان، با توسل به کمدی رفتار، این خصیصۀ رفتاری را مورد انتقاد قرار دادند. «مدرسه‌ای برای آبروریزی» نمایشنامه‌ای است که رفتار و آداب طبقۀ ثروتمندِ لندنِ قرن هجدهم را، یعنی همان کسانی که در سالن‌های تئاتر به تماشای موعظه می‌نشینند اما در خلوت آبروی دوستانشان را با یک کلمه می‌ریزند و نام نیک آبرومندها را با یک شایعه بر باد می‌دهند، با استفاده از دیالوگ‌های کمیک، خط داستانی پیچیده و موقعیت‌های خنده‌داری که قصورات شخصیت‌ها را برملا می‌کند به باد نقد می‌گیرد.
